*خانواده سالم خانواده ای است که به طور بنیادین از سلامت و آرامش روانی و معنوی هر یک از اعضای خانواده حمایت می کند .
*در خانواده سالم فضای مقتدرانه وجود دارد اما این اقتدار انعطاف پذیر است .
*هر عضو خانواده جایگاهی برای‌خود دارد که برای سایراعضای خانواده دارای اهمیت است.
*در خانواده سالم برای هر عضو خانواده فرصتی برای با دیگران بودن وجود دارد و اعضای خانواده با مشارکت در این لحظه ها ، احساس می کنند عضو خاص و پذیرفته شده خانواده خود هستند .
*وجود معنویت در خانواده که بارزترین نشانه آن وجود عشق ، مهربانی و گذشت در درون خانواده است . خانواده هایی که از مذهب یا از مجموعه ثابتی از معیارهای اخلاقی پیروی می کنند افراد موفق تر و خوشبخت تری هستند زیرا این معنویت چارچوب محکم و آرامش بخشی را در زندگی ایجاد می کند که هم حامی و هم الهام بخش آنها در مشکلات است .
*فعالیتهای تفریحی و شادی بخش و بازی و سرگرمی ، به اندازه فعالیت های بیرونی اهمیت و ارزش دارد . اینکه تفریح در هر سنی مهم و مخصوص سن خاصی نیست رعایت می شود.
*خانواده سالم احساس های یکدیگر را می پذیرند و نه تنها اجازه می دهند که این احساس ها ابراز شوند بلکه یکدیگر را تشویق می کنند تا احساسات درونی خود را ابراز کنند احساسات مختلفی مانند شادی ، نشاط ، غم ، خشم ، گریه کردن در آغوش گرفتن یا حتی فریاد زدن و …
* درخانواده سالم احساسات رنج آور مانند ترس ، خجالت ، خشم ، غم ، تنفر و .. کم دوام و‌گذار هستند ابراز این احساسات در جهت رهایی و کاستن از آنهاست نه تشدید وماندگاری آنها .
*کمبود امکانات مادی، مانع جدی برای برآوردن نیازهای معنوی محسوب نمی شود . محبت، صمیمیت و مورد تایید واقع شدن اصل بنیادین پذیرفته شده بین اعضای خانواده است .
*صداقت در خانوده های سالم امری است مهم و فرزندان و اعضای خانواده یاد می گیرند که حقیقت را بگویند هر چند دردناک ودردسر آفرین باشد.
*معمولاً با برپایی جلسات خانوادگی در مورد مسائل مختلف به روشنی صحبت می شود حتی اگر مطرح کردن آنها دشوار باشد مانند وضعیت مالی ، بیکاری ، بیماری و …
اعضای خانواده در این جلسات با طرح مشکلات و موفقیتها به نتایج مثبتی می رسند وهمانند مجموعه ای واحد با یکدیگر همکاری می کنند .
*امکان رشد و بالندگی تا حد امکان و در شرایط مادی و رفاهی موجود و در فضایی آکنده از تشویق ، حمایت ، عشق ، صمیمیت که لازمه موفقیت است فراهم می شود. اعضای خانواده به خوبی آگاهند که آنچه در تملک دارند آنان را غنی نمی کند بلکه ثروت اصلی در “ توانایی زیستن ” صرف نظر از دارائی ها می باشد .
*پدر و مادر خوب و متعادل بودن ، امر محالی نیست فقط باید با مهارت عمل کرد، از روابط خانوادگی آگاه بود و آنها را زنده نگه داشت .
*چند توصیه مهم در جهت انسجام خانواده
ـ صرف غذا در جمع خانواده چند بار در هفته
ـ رد وبدل کردن کلمات محبت آمیز هر چند کوتاه و ساده باشند زیرا نیرو و بازتابشان ابدی و بی پایان است . محبتی که نثار دیگران می کنیم تنها گنجینه ای است که از آن بهره می بریم .
این رابدانیم که مادر و پدر افرادی نیستند که به آنان تکیه کنیم بلکه کسانی هستند که ما را از تکیه کردن بی نیاز می سازند .
ـ این را بدانیم که وظیفه ما پدران ومادران ایجاد اتکا و وابستگی برای فرزندان نیست بلکه وظیفه اصلی ما این است که آنان را از تکیه کردن و وابسته بودن بی نیاز سازیم .
ـ جهت کاهش فشار و استرس روزانه وقتی را برای سکوت اختصاص دهیم وکاری را متناسب با جمع خانواده مانند کتاب خواندن ، مراقبه ، نماز، یوگا ، و… انجام دهیم.
ـ شرکت در خدمات اجتماعی، کمک به افراد بی خانمان و نیازمند و دیگر فعالیتهای اجتماعی یا عمومی که در جهت پرورش حس مسئولیت فرزندان گام بسیار مفیدی است .
ـ این را بدانیم تربیت « گفتنی» نیست بلکه « دیدنی » است ، بچه ها از «گفتار» و «رفتار» درس می گیرند.
ـ به فرزندان خود بیاموزیم که « اجازه ندهند خاطرات تلخ گذشته و نگرانیهای آینده لحظه‌های حاضر آنان را نابود سازند»

سر چشمه ی محبت و خانواده
[عناوین آرشیوشده]